Πράσινο Φως στο Κύτταρο
Μητέρα Φάλαινα Τυφλή – Transistor – Craig Walker live στο Κύτταρο ( 09.10.08 )
Οι δρόμοι κοντά στην Ομόνοια συχνά μυρίζουν έναν αέρα μούχλας και μοναξιάς. Υπάρχουν όμως και μέρες που οι δρόμοι εκείνοι, γεμίζουν κόσμο που συνωστίζεται περίπου στη γωνία Αχαρνών και Ηπείρου, περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες, να ακουστούν οι πρώτες νότες και να ανάψει το κέφι. Ο λόγος βέβαια για την σκηνή του Κύτταρο. Εκεί συναντήθηκαν την Πέμπτη το βράδυ οι Μητέρα Φάλαινα Τυφλή και Transistor, ενώ η έκπληξη της βραδιάς άκουγε στο όνομα Craig Walker, που πολλοί από εσάς τον έχετε γνωρίσει μέσα από τις αιθέριες ερμηνείες του ως front man των Archive.
Η Μητέρα Φάλαινα Τυφλή είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που όσες περισσότερες φορές τα βλέπεις on stage εκτιμάς πιο πολύ αυτό που κάνουν. Μ’ ένα promo E.p, “Plankton e.p.” έτοιμο από καιρό, ανέβηκαν στην σκηνή οι Μητέρες, οι Φάλαινες, οι Τυφλοί και το stage γέμισε με καμιά 11-αριά άτομα, που προγραμμάτισαν σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, βιολιά, κόντρα μπάσο, τύμπανα, φωνή σε ρύθμιση “άψογης λειτουργίας”. Τί άλλο θέλετε! Κάπως έτσι με full stage cover ξεκίνησε το live της Πέμπτης. Από το πρώτο κι όλας τραγούδι η Μητέρα Φάλαινα Τυφλή δημιούργησε αυτό που ξέρει να κάνει με τεράστια επιτυχία, μία παρέα που κουνούσε ρυθμικά το σώμα της, ανοιγόκλεινε τα χείλη της και σήκωνε “εις υγείαν” το ποτό της πάντοτε κάτω από τις ροκ μελωδίες που ξέφευγαν στα ηχεία. Στον περιορισμένο χρόνο που της αντιστοιχούσε, η κατά τα άλλα τεραστίων διαστάσεων Φάλαινα για άλλη μία φορά μας έπεισε ότι ξέρει να παίζει μουσική, να μετράει σωστά τον μουσικό χρόνο, χρησιμοποιώντας τσαχπινιά όταν βουτάει να πιάσει το θήραμά της, δηλαδή το ακροατήριο. Επικεντρωμένη στον Ελληνικό στίχο ταξίδεψε από ακτή σε ακτή τραγουδώντας “Πράσινο Φως”, “Δακρυβόμβα”, “Εκεί που θα ζήσω”, “Ρο”, ενώ τα κολακευτικά σχόλια δεν άργησαν. “Ρε συ είναι πάρα πολύ καλοί. Μου αρέσουν πολύ οι στίχοι τους και η μουσική είναι ανεβαστική”, είπε η Ελένη Ροΐδη από το κοινό, που ως φάνηκε το διασκέδασε αρκετά.
Το διάλειμμα διέκοψε στην μέση το πρόγραμμα. Ξεστήθηκαν τα φαλαινοτεράστια όργανα και ετοιμάστηκε το stage για τους Transistor. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως ακούγαμε το “Art Naïve”, το debut album των Modrec (τους οποίους είχαμε φιλοξενήσει σε μία εκτενή συνέντευξη στο rockap.gr). Αυτό το αναφέρω γιατί συνήθως στα ενδιάμεσα συναυλιακά διαλείμματα παρελαύνουν αλλοδαπές μουσικές δημιουργίες.
Οι Transistor πήραν τα ηνία της συνέχειας. Πιθανότατα να τους έχετε συναντήσει στην συλλογή του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου “Blessed & Cursed”, στην οποία συμμετείχαν με το τραγούδι “Living”. Έμείς πάντως τους είδαμε και το καλοκαίρι στο eject festival και μας άφησαν καλές εντυπώσεις. Οι Transistor αφού βρήκαν ένα έτοιμο και ζεσταμένο κοινό από τους Μητέρα Φάλαινα Τυφλή κατάφεραν μέσα στα πρώτα 10 λεπτά να το απογείωσουν και να δημιουργήσουν φανατική πλατεία εν μέσω της οδού Ηπείρου και του Κυτταρο-χώρου. Μπράβο παιδιά! Πραγματικά τα γυναικεία φωνητικά της Μαρίας Κουρμούλη, τις synth παρεμβάσεις της Νίκης Καραγεώργου, τον ρυθμό του Δημήτρη Καλαντζή (και γνωστού “τσοπάνου-rave” τραγουδιστή), τις μπάσες χορδές του Duru (και γνωστού “τσοπάνου-rave” μπασίστα) και τις μελωδικές συγχορδίες του Στέλιου Σαβρανάκη άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, τόσο μουσικά όσο και με τις μικροεκπλήξεις επί σκηνής που αιφνιδίασαν το ακροατήριο. Με ήχο σχετικά καλό και αρκετή διάθεση, δανείζονταν από τα δόντια της Φάλαινας κάποια νευραλγικής σημασίας μουσικά μέλη της και δημιουργούσαν ατμόσφαιρες pop και rock που τελικά εξυπηρετούσαν με το παραπάνω τα γούστα των παραβρισκομένων. Αν και τα ψιλά γυναικεία φωνητικά έσκιζαν στιγμές-στιγμές τα ηχεία και ίσως να ήταν λίγο κουραστικά, ωστόσο προσέδιδαν μία pop αύρα που βοηθούσε το ακροατήριο να συμμετέχει με ζητωκραυγές, σφυρίγματα ευχαρίστησης και χορό. Την καλύτερη έκλπηξη άφησε για το τέλος το συγκρότημα και δε μιλώ για άλλη από την παρουσία του Craig Walker, πρώην τραγουδιστή των Archive, ο οποίος τους συνόδευσε στο ντουέτο “Lover”, που περιέχει το debut album τους με τίτλο “Things you miss when you blink”.
Όπως καταλαβαίνετε το Κύτταρο κατακλύσθηκε από την ιδιαίτερη φωνή του Walker, ενώ τον ακούσαμε να ερμηνεύει, “Goodbye”, “Fuck U”, από την πορεία του με τους Archive, αλλά και διασκευασμένους Beatles, R.E.M, U2, Radiohead σε ακουστικές εκτελέσεις το ιδίου και της κιθάρας του. Είχε επίσης την φαϊνή ιδέα να μοιράσει σε φωτοτυπίες τους στίχους των τραγουδιών στο κοινό ώστε να γίνουμε όλοι παρέα και να πάρουμε μέρος στην τραγουδιστική εκτέλεση, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το πείραμα πέτυχε και οι φωνές του κοινού ψιθύριζαν “Norwegian Wood”, “Yesterday”, “The one I love”, “Creep”. Το φινάλε έφτασε και οι ήχοι του “Again” απλά μας ανατρίχιασαν, ενώ η φωνή του Walker, εκτίναξε τους παλμούς του αίματός μας στο maximum.
Χειροκροτήσαμε, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, ελπίζοντας τί άλλο; Να το ξανακάνουμε!