Πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα οι Κρότωνες, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, αφού δεν είχε τύχει να πέσουν στην υπόληψη μου νωρίτερα.
Η πρώτη τους δουλειά (D.I.Y.) που ηχογράφησαν και διακινούν, φέρει τον τίτλο «…αδράνεια?». Με ένα πολύ δουλεμένο artwork που δίνει μαθήματα έμπνευσης σε επίσημες κυκλοφορίες, και ένα εξώφυλλο που μου θυμίζει πολύ «Τσοπάνα Rave», αφού τα πρόβατα είναι – ήταν η αδυναμία τους. Να σημειώσω ότι τα σκίτσα του ένθετου είναι μια δουλειά του Ταξιάρχη Μερμίρη, του οποίου βγάζω το καπέλο.
Να περάσουμε στο ηχητικό περιεχόμενο που κρύβει το εν λόγο δισκάκι. Δεν θα κρύψω ότι με το πρώτο άκουσμα του δίσκου, απογοητεύτηκα, η μάλλον να το θέσω καλύτερα: μου πέρασαν αδιάφορα όλα τα τραγούδια . Κάποια πράγματα αν δεν τα δώσεις προσοχή δεν μπορούν να σε κερδίσουν… όπως και τα πρόβατα, που μου φωνάζανε «μπεεεεε, είμαστε κι εμείς εδώ». Έτσι λοιπόν μετά από αυτό το κάλεσμα, το δισκάκι μπήκε πολλές φορές στο μηχάνημα για να ακροαστεί ξανά και ξανά.
Οι Κρότωνες είναι μια μπάντα η οποία βγάζει φοβερές μουσικές και εξίσου όμορφους και έξυπνους στίχους, περιγράφοντας την κοινωνία μας αλλά και διάφορες καταστάσεις (έρωτας, αναζήτηση, επικαιρότητα) με έναν ποιητικό και συνάμα ωμό στίχο, μέσα όμως από λέξεις εύπεπτες. Η μουσική τους είναι ένα κράμα από κλασικό ροκ, φάνκι, τζαζ, άρτια δεμένα μεταξύ τους. Το σαξόφωνο παίζει μεγάλο ρόλο στο γέμισμα και τον χρωματισμό του ήχου τους, οι κιθάρες πειραματίζονται σε φάνκι ρυθμούς αλλά δεν μασάνε και χώνουν το drive τους όταν πρέπει, όπως και να σολάρουν σε κάθε ευκαιρία, πράγμα που λείπει πολύ από τις νέες μπάντες. Για το μπάσο τι να πεις, γκρουβάρει ασταμάτητα, δίνοντας το δικό του ρεσιτάλ σε αυτή την παράσταση.. εύγε! Για τον ντράμερ και τον τραγουδιστή δεν θα σχολιάσω, θα τους αφήσω να ζηλεύουν τους υπόλοιπους για να μην πάρουν τα μυαλά τους αέρα και τους βλέπουμε αργότερα στα τηλεπορνομουσικοριάλιτι… χαχα αστειεύομαι J
Η παραγωγή της δουλειάς έχει γίνει εξολοκλήρου στα σπίτια των μελών της μπάντας, είναι σε πολύ καλό επίπεδο, αν και θα ήθελα να περνούσε από ένα καλό χέρι στο mix – master ώστε να δώσει περισσότερο όγκο στον ήχο για να μπορέσει να κερδίσει με την πρώτη ακρόαση τον ακροατή, να φύγει από το επίπεδο που πάνω εκεί ισορροπούν όλα τα όργανα, να απογειώσει το καθένα και γενικά τον τελικό ήχο. Λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν την διαφορά.
Παρ’ όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι θετικότατο και πρέπει να αναγνωρίσουμε την συνολική δουλειά τους η οποία αξίζει την προσοχή σας! Δύο ακροάσεις την ημέρα, πρωί – βράδυ, για τουλάχιστον 2 βδομάδες, προτού βγάλετε το συμπέρασμα σας.
Μπράβο παιδιά!
Κείμενο: Νίκος Γραμμάτος