Η συνεχής τρέλα μου, για αναζήτηση νέων καλών ελληνικών συγκροτημάτων, τις τελευταίες μέρες, ανταμείφθηκαν με το παραπάνω, όταν ανακάλυψα τους Ελελεύ.
Οι Ελελεύ είναι μία νέα μπάντα στην οποία συμμετέχουν μουσικοί με μακροχρόνια πορεία στον χώρο του ελληνικού rock αλλά και όχι μόνο. Με ιδρυτικό μέλος τον ντράμερ Βαγγέλη Βέκιο, γνωστό από την θητεία του στις Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζίμη Πανούση, και την υπογραφή του Αλέκου Αράπη στο μπάσο, μέλος των Απροσάρμοστων του αείμνηστου Παύλου Σιδηρόπουλου, δεν θα μπορούσα παρά να περίμενα μία τόσο όμορφη δουλειά. Σε αυτούς έρχεται να δώσει τα φώτα του ο Χρήστος Καψαλάκης, με τις παραδοσιακές και ρεμπέτικες επιρροές του. Να πω την αλήθεια, όπως και ανάφερα νωρίτερα, λόγο αυτών των έμπειρων μουσικών, μία καλή δουλειά, ήταν αναμενόμενη.
Αυτό που με ενθουσίασε, και κατά την γνώμη μου απογειώνει αυτή τη πολλή καλή δουλειά είναι τα πραγματικά υπέροχα φωνητικά της Μαρίας Πανοσιάν. Με ενθουσίασε ο τρόπος ερμηνείας της, σαν να είναι βγαλμένη από την εποχή που μεσουρανούσε το ρεμπέτικο, αλλά με μία οργισμένη rock χροιά.
Οι στίχοι, που πατάνε πάνω τα τραγούδια, ανήκουν στην Άντρη Βασιλειάδου. Στίχοι για την ζωή, για τον έρωτα, που περνάνε συναισθήματα, άλλοτε χαράς, άλλοτε λύπης, άλλοτε οργής.
Μουσικά, τα πράγματα περιπλέκονται. Το να χαρακτηρίσεις ακριβώς την μουσική των Ελελεύ είναι δύσκολο. Folk rock ίσως είναι η προσέγγισή του, αλλά με πλήθος άλλων επιρροών, από ψυχεδέλια, Surf μέχρι και Trip Hop.
Το artwork είναι δουλειά του Πέτρου Ζερβού, και η κυκλοφορία έγινε από την Hitch Hyke.
Αντώνης Δριβελόπουλος