Όταν συναντάω δουλειές σαν και αυτή εδώ πραγματικά γεμίζω με υπερηφάνεια που τέτοιες κυκλοφορίες προέρχονται από την Ελλάδα και όχι από κάποια άλλη χώρα. Νιώθω πως τελικά κάτι αφήνουμε πίσω και σαν γενιά αλλά και ότι δεν έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού, κάτι υπάρχει τελικά – δεν ξέρω τι είναι αυτό, μακάρι να ξερα- που μας τραβάει και πάλι στην επιφάνεια… και όσο υπάρχουν μουσικοί σαν και αυτούς εδώ τόσο υπάρχει ελπίδα ότι υπάρχουν γερές αντιστάσεις που ίσως κάποια στιγμή να «σπάσουν» με τον δικό τους τρόπο τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν – που παίρνουν μπάλα όλους και σε όλα τα επίπεδα.
Καταρχήν πρόκειται για ένα εκπληκτικό δείγμα μιας μπάντας που προσωπικά αν είχα να διαλέξω κατηγορία θα τους τοποθετούσα σε ένα global/ethnic ράφι με τις αγαπημένες μου αντίστοιχες εργασίες αυτού του είδους. Ένα δυνατό πλέγμα από οργισμένους και κυρίως εύστοχους κοινωνικά στίχους που αποσαφηνίζουν και διευκρινίζουν με τον πιο ξεκάθαρο και καυστικό λόγο που ακούσαμε ποτέ από ελληνική μπάντα. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο που σε καθηλώνει και σε αφήνει κόκκαλο είναι η μοναδικότητα με την οποία καταφέρνουν να δέσουν είδη και ρεύματα μουσικής που μοιάζει σαν μια τέλεια συρραφή ήχων, στίχων και μηνυμάτων που σε κάνουν πραγματικά να ψάχνεσαι αν έχεις ακούσει κάτι καλύτερο από ελληνική παραγωγή τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε αν θα έπρεπε να χαρακτηρίζει κάτι τους μουσικούς αυτή είναι η άποψη τους και κατά πόσο μπορούν να την υποστηρίξουν. Εδώ πραγματικά η δουλειά αυτή όχι μόνο υποστηρίζεται από τους μουσικούς αλλά ακούγοντας την ξανά και ξανά μετατοπίζεσαι σαν …ακροατής μιας και έχεις τη δυνατότητα να ακούσεις κάτι πραγματικά φρέσκο και δυνατό.
Το φρέσκο και δυνατό μεταφράζεται στην πρώτη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος Βόμβοι που με τίτλο το όνομά τους, κυκλοφορεί από το label 7 σε επιμέλεια παραγωγής Νίκου Ξύδη. Ένα μωσαϊκό από εναλλακτικούς ήχους όπως rock, hip-hop, trip-hop με πληθώρα συμμετοχών από σπουδαίους και καταξιωμένους μουσικούς, τραγουδοποιούς και ηθοποιούς του χώρου. Περιλαμβάνονται τραγούδια που έγραψαν οι ίδιοι αλλά και ένα μελοποιημένο ποίημα του Ασημάκη Πανσέληνου, ένα τραγούδι του Ανδρέα Θωμόπουλου κι ένα παραδοσιακό.
Συμμετέχουν: η Ελένη Βιτάλη –σε ερμηνεία στο τραγούδι «Οι Άγιοι Μύριοι Μαύροι» γραμμένο για την Αφρικανική ήπειρο, ο Ανδρέας Θωμόπουλος, ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, ο Τάκης Βαμβακίδης, η Βαλέρια Κουρούπη, ο Πέτρος Γιωρκάτζης και ο Νίκος Ξύδης.
Ένα «κόλπο» που στήθηκε και είναι πέρα για πέρα αληθινό και σε τρυπάει κάθε του στίχος, κάθε του ένταση, κάθε του tempo. Δεν ξέρω γιατί αλλά αν έπρεπε γρήγορα να αποφασίσω ποιούς δίσκους θα έπαιρνα μαζί μου και να εξαφανιστώ για κάπου αλλού, ένας από αυτούς τους δίσκους θα ήταν και αυτό το πραγματικό κέντημα ήχων που λέω πως θα ξεκινούσε κάπως έτσι…«Σβήνω ένα κερί στους Άγιους Μύριους Μαύρους, για κάθε μια ζωή που σβήνει εκεί στη μαύρη γη! Τις δυο τσέπες μου ξηλώνω μα δε φτάνει……δε σου φτάνει ένα ψέμα να χορτάσεις ΑΦΡΙΚΗ!»
Κείμενο: Αλέξανδρος Γερασίμου