Έκανα πρόσφατα μια βουτιά με το κεφάλι επάνω σε έναν τοίχο! Χτύπησα άγρια με το παρελθόν και θυμήθηκα! Θυμήθηκα πως κάποτε (μιλάμε για τότε που το χαρτί δεν χρησίμευε μονάχα ως ρολό τουαλέτας αλλά κυκλοφορούσαν και μουσικά περιοδικά) άκουγα για ώρες μουσική και έγραφα για εκείνη, έγραφα μαζί της, για εμένα, για άλλους, για όσους γουστάρανε να ακούνε! Οkey! Ανοιγόκλεισα τα μάτια μετά τη βουτιά στον τοίχο και κατάλαβα πως κάπου στη διαδρομή έχασα 20 χρόνια. Πολλά; Λίγα; Αναστήθηκα, οπότε ξύπνα κι εσύ γιατί σου έχω νέα ηχητικέ μου αναγνώστη!
Ξεκαθαρίζω: Δεν είμαι κριτικός, είμαι απλός ακροατής. Όσα γράφω δεν ήρθαν συστημένα από εταιρίες, προήρθαν από την αγάπη στο αντικείμενο και κυρίως σε παιδιά που γουστάρουν να το κρατήσουν ζωντανό και να το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Στο άρθρο θα βρεις μόνο ελληνικές μπάντες (με ελληνικό και αγγλόφωνο στίχο) αλλά δεν γνωρίζω κανένα από τα παιδιά. Επίσης, οι δίσκοι δεν είναι όλοι του 2019, οπότε σε όποιον δεν αρέσει αυτό, ας κόψει λάσπη νωρίς! Αν μείνεις, να θυμάσαι πως το Ροκ και η μουσική εν γένει είναι ένα λιβάδι όπου όλα φυτρώνουν για να ανθίζουν, άρα μπορούν και –ναι!– αλλάζουν θέση, κουβαλώντας ως σταθερά τους μία: την αλήθεια!
Φύγαμε για το Part 20 of ?
Coyote‘s Arrow
Δίσκος: Aho
Φυλλομετρώντας τυχαία δίσκους και όμορφα εξώφυλλα, στέκομαι στο ντεμπούτο άλμπουμ για τους «Coyote’s Arrow» και ευθύς το επιλέγω για μια βουτιά στον ήχο τους.
Το πρώτο κομμάτι του δίσκου έχει τίτλο «Operator» και ενώ εισβάλλει ηχομπλουζαδιάρικα στην εισαγωγή του, μετά το πρώτο του λεπτό συνεχίζει punkοεπιθετικά και με ωθεί να τσιμπήσω το volume στα ηχεία. Εξαιρετικό μπάσιμο, γεμάτο ενέργεια και decent dirty ρεφρέν με αλυχτίσματα από την ομάδα. Δεύτερο κομμάτι το ομώνυμο της μπάντας «Coyote’s Arrow» και οι μουσικοηχητικές επιρροές των παιδιών διαφαίνονται καθαρότερα εδώ. Έχουν post/punk ρίζες στις πλέον υπέροχες (κι αλησμόνητες) εποχές των 80s/early 90s και το κομμάτι γίνεται αυτόματα αγαπημένο. Η φωνή του front man μου θυμίζει ξεκάθαρα το πού την έχω ακούσει (όμως αυτό θα το αφήσω στην έρευνα που θα κάνεις μόνος σου ηχητικέ μου αναγνώστη για να μη στα δίνω κι όλα στο πιάτο!).
Τρίτο κομμάτι με τίτλο «Insane» και εδώ έχουμε μια boogie φανκοροκιά –hell yeah!– που δεν πρέπει να λείπει από το setlist των παιδιών. Το κομμάτι βγάζει γλώσσα μέσα από την brut φωνή της front woman των «Coyote» και μοιράζεται τα lyrics με τον front man. Το κομμάτι φαινομενικά είναι το πιο airplayed μέχρι τη στιγμή που το παίρνει χαμπάρι και δεν γουστάρει να το χαρακτηρίσεις popular (και μπράβο του!) και γι’ αυτό και επιτίθεται με ένα punk κλείσιμο (played over ‘n’ over!). Επόμενο κομμάτι το «Reborn» και πρόκειται για ταξιδιάρικη βουτιά στους clean post rock ήχους των 80s. Πανέμορφη μελαγχολία, εξαιρετικές bassογραμμές και dystopian riffs που αναζητούν κοινό να τα απολαύσει σε κάποιο live της ομάδας. Πέμπτο κομμάτι είναι το «Rage» και είναι τόσο απειλητικό όσο και ο τίτλος του! Το απόλυτο του δίσκου για setlist και φαντάζομαι ότι θα το χαίρονται τόσο επάνω στη σκηνή οι «Coyote» όσο και οι bangers από κάτω. Αλυχτιάρικες ταστιέρες και μεταλλικές riffοκιθαριές αγκαλιάζουν ένα σιδερένιο σύνολο σε ένα τραγούδι που η dirty voice του front man δεν παύει να κουβαλά πείσμα για έναν σκληρό ρομαντισμό που διαφαίνεται στους στίχους.
Ένα κομμάτι πριν το φινάλε, ακούω το «Go Down» και επιστρέφω στη μεστή μελαγχολία της ομάδας. Αλυχτιάρικα lyrics γεμάτα ανεκπλήρωτα όνειρα, μέσα από τη φωνή του front man να δίνει ρέστα και μια σύνθεση προς απόλαυση. Ηχοταξιδιάρικο στα εννιά λεπτά του, πολύπλευρο και ολοκληρωμένο με υποψίες από decent χροιές metal και μια κρυφή οπερετική διάθεση. Ίσως η ατμοσφαιρικότερη στιγμή του δίσκου με χωρισμένα σύνολα, ένα κομμάτι που μπορεί να κάνει μεγάλη αίσθηση στα live και ακούγεται over and over again (personal favourite!). Ο δίσκος κλείνει με το «Testify» και απολαμβάνουμε ένα clear punk επιθετικό κομμάτι, πολιτικοποιημένο και τσαμπουκαλεμένο, με stompy κυμβαλιές στα κρουστά και τετμημένες κιθαριές που δεν σε αφήνουν ασυγκίνητο.
Εν κατακλείδι:
Πάνω από μισή ώρα δίσκος o «Aho» και προσφέρεται για να κεφαλοχτυπηθείς αλλά και να ταξιδέψεις ακούγοντάς τον. Σε αρκετά σημεία κλείνεις τα μάτια και απολαμβάνεις τη διάθεση της ομάδας που θαρρώ πως δεν είναι άλλη από το να σε ταξιδέψει με τη μουσική της. Υπάρχει ποικιλία στα κομμάτια, πλούσιες κιθαριστικές στιγμές με όμορφες συνθέσεις, προσεγμένη παραγωγή, ζυγισμένες θεματικές χωρίς φλυαρίες, μετρημένες κυμβαλιστικές στιγμές, γεμάτες bassογραμμές και ένα εξώφυλλο με Native American χαρακτήρα. Well done guys ‘n’ girls! Οι «Coyote’s Arrow» στα αυτιά μου ηχούν ως δημιουργοί με κάποιο παρελθόν που σε αυτόν τον πρώτο τους δίσκο είναι τόσο δεμένοι και συνάμα χαλαροί για να προσφέρουν μια aggressive ‘n’ nostalgic πρόταση τόσο σε σύνθεση όσο και σε στίχο. Πληθώρα ήχων και παλέτες από post, prog, boogie, funk, rockarolla, melodic punk αλλά και υπόσχεση από την ομάδα για μια πιο μεταλλική συνέχεια. Πιθανολογώ ότι επί σκηνής θα σκίζουν (και θα πάω να του δω φυσικά!). Κάνοντας λίγο σκάψιμο, ανακαλύπτεις πως εντός της ομάδας υπάρχουν όντως μέλη από πολύ γνωστά συγκροτήματα που έγραψαν ιστορία στον χώρο της εγχώριας punk αλλά περισσότερα δεν θα πω ηχητικέ μου αναγνώστη για να ανακαλύψεις μόνος σου ποιος είναι ποιος! Οι επιρροές στον ήχο, ενδεικτικά καλύπτουν μια γκάμα από Dead Kennedys και Siouxsie and the Banshees μέχρι Panx Romana και… Deus Ex Machina! 😉
Για περισσότερα βέλη του κογιότ, ακούστε τους και στήριξε την ομάδα τους εδώ: https://coyotesarrow.bandcamp.com/
Αυτά for now από εμένα! Εύχομαι να επιστρέψω σύντομα. Ως τότε, να γελάτε δυνατά να σπάνε τα άσχημα, να ρισκάρετε για τα απίθανα και να ζείτε τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν.
Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης
FB: https://www.facebook.com/georgios.tzitzikakis1
FB page: https://www.facebook.com/tzitzikakis.books/
