Πριν λίγο καιρό έφτασε στα χέρια μου ο δίσκος των Αβιά. Το συγκρότημα έχει έδρα την ροκ μάνα Θεσσαλονίκη και οι Θεσσαλονικείς ξέρουν να ροκάρουν καλά.
Αυτό συμβαίνει και με τους Αβιά, οι οποίοι παρουσίαζουν έναν καλοδουλεμένο δίσκο, τόσο από άποψη παραγωγής, αλλά και όσο αφορά την στιχουργική τους, τις συνθέσεις και τις ερμηνείες.
Το συγκρότημα ροκάρει δυναμικά, τόσο στα σκληρά τους τραγούδια και άλλο τόσο στις μπαλάντες (βλέπε «Φθορά»), φτιάχνοντας ένα πολύ όμορφο συνολικά αποτέλεσμα. Η χρήση του πιάνου γεμίζει όμορφα και μελωδικά τα τραγούδια τους. Τον πιανίστα και τα μάτια σας.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε μέσα στο 2020, στην εποχή της κρίσης και της πανδημίας, και το συνοδευτικό κείμενο στο δελτίο τύπου τους περιγράφουν με ακρίβεια όλα όσα νιώθουν και αντιπροσωπεύουν:
«Οι ΑΒΙΑ σε αυτό το δίσκο ,θέλουνε να μιλήσουν για την κούραση ,τον εκνευρισμό και τη φθορά που βιώνουν καθημερινά στην Ελλάδα της Κρίσης.
Νιώθουν πως κάθε μέρα που περνάει κάτι χάνουν ..και μένουν πιο λίγοι …παρομοιάζουν τον εαυτό τους με μια κασσετα ,ή με ένα δίσκο βινυλίου που χάνουν ένα μέρος τους με την τριβή τους με τον κόσμο ,και περιμένουν κάτι καλύτερο.
Παρόλα αυτά γνωρίζουν ,πως στο τέλος αυτό που βιώνουν είναι όσα αντέχουν και τίποτε παραπάνω.».
Εν κατακλείδι έχουμε να κάνουμε με ακόμα ένα διαμαντάκι που δίνει φως στις σκοτεινές μέρες της εγχώριας σκηνής, και πραγματικά το έχουμε ανάγκη.
Εύχομαι ανάλογη συνέχεια και κουράγιο στην προσπάθεια που καταβάλλουν.
https://www.facebook.com/aviatheband/
YouTube
