Δεν μπορώ να καταλάβω κατά πόσο μπορεί να ταξιδέψει την ψυχή μου αυτό το συγκρότημα. Η αντιπάθειά μου κάνει την εμφάνισή της από το πρώτο κιόλας τραγούδι « Σοκολατένιο Ζαχαρωτό » ( « ίσως να είσαι αυτό που ζητώ, σοκολατένιο ζαχαρωτό. ίσως η αγάπη να ναι πολλά σοκολατένια ζαχαρωτά » ), βγάζετε νόημα και μόνοι σας, δεν χρειάζεται να σχολιάσω, εξάλλου δεν θέλω να κριτικάρω την ψυχούλα του καθενός, αλλά αυτό εμένα δεν με ταξιδεύει, φθηνό ποπ μου κάνει. Πάμε παρακάτω.. η συνέχεια μου φέρνει αναμνήσεις ποπ δεκαετίας του 90 και ρηχά τραγούδια, όπου συναντάμε και μια μεγάλη συνεργασία με την Μάρω Λύτρα.. μα τι κάθομαι και ακούω, αναρωτιέμαι. Το ακούω γιατί οι συστάσεις λένε ότι πρόκειται για ροκ. Παλιά ήμουν κατά στο να βάζουμε ταμπέλες στην μουσική αλλά αυτό που ακούω με κάνει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου, δεν επιτρέπεται να πετάει τα λεφτά του κάποιος σε ένα δισκάδικο που θα σου πει ότι αυτός ο δίσκος είναι ροκ, ευτυχώς δεν το έπαθα εγώ αυτό αλλά σίγουρά κάποιο παλικάρι, νέο ροκάκι που θα πάει στο δισκάδικο και θα ρωτήσει για καμιά νέα κυκλοφορία ροκ, θα το πάθει. και θα μάθει.
Η ηχορύπανση στα αυτιά μου συνεχίζεται..
« μωρό μου μόνο δυο λόγια θέλω να σου πω μόνο για λίγο μια στιγμή κι ύστερα φύγε » από το τραγούδι « Τρελό φιλ ί».. χωρίς σχόλια. Ένα τραγούδι ξεχωρίζω από αυτό δισκάκι, το τραγούδι « Η ιστορία ξανά αρχίζε ι», ερωτική μπαλάντα και αυτό αλλά μου αρέσει η ερμηνεία του τραγουδιστή τους. Τίποτα άλλο.. και θα σταματήσω χωρίς να πω κάτι άλλο. Η τελική κρίση δική σας. Βάλτε ταμπέλες στην μουσική! Επιβάλετε πλέον.
http://www.myspace.com/taxidiotespsixis
Νίκος Γραμμάτος